باید فیزیک میخوندم
شاید دیر فهمیدم روانشناسی نمیتونه انتخاب من باشه
روانشناسی سنگینه
باید ببینی و سکوت کنی
و قضاوت میشی
هر روز و هر لحظه و هر لحظه و هر لحظه قضاوت میشی
و کسی نمیفهمه چه قضاوتیه
کسی نمیفهمه پشت ظاهر آرومِ یه علم آموز چه غمی میتونه باشه وقتی که بهش توصیه میکنن
اشتباه کردم
حالا مدام احساس میکنم سنم بالا رفته و برای یه شروع خیلی دیره
یه شروع مزخرف
یه مقطع جدید و مزخرف
یه لیسانس
یه ارشد
یه دکترا.
ولی چه اهمیتی داره وقتی اشتباه کردی
شاید امروز بگم فیزیک
شاید از بچگی عاشق ستاره ها بوده باشم و نجوم علاقه ی من باشه
اما از کجا معلوم بعدش پشیمون نشم؟!!!
من با عقل ۱۴-۱۵ سالگیم چیکار کردم؟!
چطور به عنوان یه بچه تونستم به خودم اعتماد کنم و بفهمم واقعا چی میخوام
ولی این فقط من نیستم که اینجوری ام
اگه همه ی آدما روانکاوی بشن، شاید ۹۰ درصدشون بفهمن چقدر اشتباه کردن
شاید بزرگترین اشتباهم رویکرد تحلیلی بود که باعث میشه همه چیزو بفهمم
بفهمم و سکوت کنم و غم زده بشم
غمگینه نه؟!
هنوز امیدوارم اعتماد به دوره ی تینیجری درست بوده باشه
هنوز امیدوارم.
یه ,ی ,اشتباه ,لحظه ,زده ,کنم ,هر لحظه ,و هر ,کنم و ,غم زده ,احساس میکنم
درباره این سایت